“Ik ben in de éérste plaats muzikant en tekstschrijver…”

Toen zanger/schrijver, creatieve bezige bij, Fred Klee in 2003 zijn muzikale escapes noodgedwongen op holt moest zetten, betekende dit ook het einde van de Fred Klee Band en hun aanstekelige signature Southern Gator sound. Zij namen in 2001 met Marc T als producer het veel belovende album ‘Don't Mess with My Gator’ op. 16 jaar later, na de succesvolle theater tournees van Lee Shore (Tribute to Crosby, Stills, Nash & Young) en het muziektheater Radio Cachot, waarin Fred openhartig het leven achter de tralies beschrijft én wat dat met een mens doet, pakken FRED KLEE & SOUTHERN RUMBLE de draad -de Southern Gator Sound- weer op. Hun sound is die van hun grote voorbeelden als The Allman Brothers, CSN&Y, The Band en de beklijvende songs en typische slide guitar van Lowell George en zijn Little Feat. Southern Rumble zijn anno 2023: Fred Klee (zang & gitaar), Luc Janssens (lead gitaar), Jan Ieven (bas), Patrick Cuyvers (Hammond/piano & zang) & Arnout Hellofs (drums, zang). Wat op hun Facebook-pagina staat vat e.e.a. goed samen: “Het verhaal staat centraal, de muziek is een soultrein, ons hart is de leidraad, de collega muzikanten als een raad der wijzen. Loutering & Lust als het een boek zou zijn…”.  

Radio Cachot: Overleven binnen de muren van een Vlaamse Gevangenis
– Angèle / Standaard Uitgeverij, 2019.

Muzikant Fred Klee wordt in 2003 veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar, omdat hij iets te creatief met de btw is omgesprongen. Uiteindelijk zit hij vijf jaar van zijn straf uit in de gevangenis van Antwerpen. De tijd gaat traag in de cel, maar Fred is slim en bereid de handen uit de mouwen te steken. Hij begint helemaal onderaan, met het schoonmaken van de bedpannen, en groeit door tot bezieler van het interne radiokanaal Radio Cachot en de muziekband The Freedom Jail Band. De vrijheden die hiermee gepaard gaan, brengen hem op plaatsen waar andere gevangenen niet komen. Hij hoort wat achter de schermen gebeurt, geniet voordelen, maar krijgt het soms ook extra hard te verduren. Leven en overleven gaan pijnlijk hand in hand. In 2017 maakte Fred Klee een muzikale theatershow over zijn ervaringen die hij opvoerde waar hij die ervaringen had opgedaan: in de gevangenis, bij de gedetineerden. Dit boek is het logische gevolg van die show. Het is het dagboek van zijn verblijf in de gevangenis, geschreven op de typische wijze van Fred Klee: met sterke verhalen, met ernst, dan weer met gebral en gelach, maar bovenal met de nuchtere kijk van iemand die echt weet hoe het was...

Fred’s boek (158 pagina’s) is een soort van dagboek van zijn verblijf (van 2003 tot 2007) in de gevangenis in de Begijnstraat in A’pen, (dixit Fred) “gebaseerd op gebeurtenissen, anekdotes en verhalen uit een besloten, kleine ruimte met veel beperkingen, met veel reglementen en véél discipline”. Het was op de éérste plaats therapeutisch bedoeld om dingen van zich af te schrijven. Hij schrijft in zijn boek openhartig over de dingen die er gebeurd zijn. De directie kon zijn vlotte pen wel waarderen en al snel werd hij ingezet als mediaman, onderhoudsman en kwam hij op plekken waar anderen niet kwamen. Fred kon binnen de gevangenis The Freedom Jail Band oprichten. Momenteel treedt Fred Klee opnieuw op -we waren hiervan recent getuige op Hookrock- met Southern Rumble. 

Fred begint zijn verhaal met “James en ik”, met zijn rit naar Turijn, waar hij zijn voorraad valse facturen weer was gaan ophalen. Het verhaal vervolgt met een kort verblijf in Austin, gaat dan via Aken waar hij beschuldigd wordt van Btw-fraude, maar wordt vrijgesproken en krijgt een vervelende wending als hij een brief van een deurwaarder krijgt, met een vraag om 300.000€ te betalen aan de btw-dienst in Brussel. Als hij zich in België aangeeft, wordt hij aangehouden en tijdens het vooronderzoek opgesloten in vleugel A van de gevangenis in A’pen. Het hoofdstuk “Van Strontfatik tot Superfatik” vertelt veel over zijn fatik/helper-cachot-carrière. Fred was zowat de leidende figuur toen er een rockshop in leven werd geroepen. Het werd een apart wereldje in de afgesloten wereld, die een gevangenis is. Met The Freedom Jail Band, Varb Wire Blues Band of The Ugly Bananas Jail Band trad Fred enkele keren per jaar op in de concertzaal van de gevangenis. Maar “the place to be” voor Fred was de kleine concertzaal, waar vele Belgische -waaronder zijn eigen rockband- én ook Amerikaanse bands de revue passeerden. In de gevangenis werd hij mentaal opgevangen door Justine, een hulpverleenster, zijn luisterend oor. Kristien werd -zo vernam Fred later via de krant- vermoord door twee ex gedetineerden. Het gevangenis leven was ook voor Fred een leven van veel vallen en opstaan, tussen alleen maar soortgenoten. De relatie met zijn zoon was stuk, die met zijn lief sprong af, hartproblemen en vijf dagen in afzondering maakten alles compleet. De dag dat de poort voor Fred eindelijk open ging, was het terugzien van zijn zoon en moeder even onwezenlijk. Zijn nawoord begint Fred als volgt: “Ik wens dat elke gedetineerde zijn re-integratie in de maatschappij mag beleven zoals ik het heb mogen meemaken. … Mag genieten van dezelfde liefde en vriendschap die ik heb mogen ervaren…”. De “nieuwe” Fred, ten volle uit! Zijn boek leest vlot, is herkenbaar én zeker een aanrader!

Van de songs die hij in de gevangenis geschreven had, maakte Fred Klee in 2017 (samen met regisseur Walter Janssen) ook een theatervoorstelling met een rauw kantje, die hij met een band bracht in verschillende culturele centra en in gevangenissen. Fred werkte ondertussen aan een fictie verhaal “De eeuwige traan”. Hij is daarnaast ook bezig met “schrijfsels”, een opsomming van cursiefjes, verhalen en gedichten.

Radio Cachot

Bij het boek behoort ook de gelijknamige cd, ‘Radio Cachot’. De zeven nummers die Fred opnam in de Roots House studio van en met Patrick Cuyvers (keys, vocs), Jan Ieven (bas), Eddy Scheepers (pedal-steel, gitaar, vocs) & Davy Deckmijn (drums) zijn op twee na allemaal eigen nummers. “Six Bar Blues”, de opener,is een op een reggae wijsje drijvend bluesy nummer dat Fred zingt over hoe het voelt om in een cachot gezeten te hebben. “Almost Done” klinkt droevig, als een mislukking. De pedal-steel gitaar van Eddy Scheepers klinkt erg emotioneel. “She and the Sea” is een love song, waarmee alles weer positiever klinkt. “Frederica” is een nummer van Walter Trout uit 1989 met prima tussenkomsten van Patrick Cuyvers, dat ook over alleen zijn gaat. “Son with No Name”  is tout court erg biografisch, “Can’t Find My Way Home” van Steve Winwood (1969) is de tweede cover en “Forgotten Song”, waarmee het album afsluit, is een donker brouwsel dat e.e.a. goed samenvat.

“Fred Klee’s ‘Radio Cachot’ brengt troost en verzacht de pijn van alleen zijn een beetje…” (ESC, Rootstime.be)

Eric Schuurmans

‘RADIO CACHOT’: tracklist: 01. Six Bar Blues – 02. Almost Done – 03. She and the Sea – 04. Frederica [W. Trout, Provogue 1989] – 05. Son with No Name – 06. Can’t Find My Way Home [S. Winwood, Polydor 1969] – 07. Forgotten Song | Music/Lyrics: Fred Klee, or as [noted: 4,6] | Producer: Jan Ieven & fred Klee | Credits: Fred Klee: vocs, gitaar / Patrick Cuyvers*: keys, vocs / Jan Ieven*: bas / Walter Janssens: director / Eddy Scheepers: pedal-steel, gitaar, vocs / Davy Deckmijn: drums 

Discography FRED KLEE: Radio Cachot (boek/cd) [2019] | w/SOUTHERN RUMBLE*: Don't Mess with My Gator [2001] |